آیا زهد به معنای إعراض ازدنیا و پشت کردن به آن است؟

آیا استفاده نکردن ازنعمتهای دنیوی است؟

آیا سخت گرفتن به خود و اطرافیان است؟

آیا گوشه گیری و تنهایی است؟

اینها همه معانی غلطی است که از زهد می شود. اما ببینید مولای ما امیرمومنان چه زیبا آن را توصیف می کند:

الزهد کله بین کلمتین من القرآن: قال الله سبحانه:" لکیلا تأسوا علی ما فاتکم و لا تفرحوا بما آتاکم"*. ومن لم یأس علی الماضی و لم یفرح بالآتی فقدأخذ الزهد بطرفیه
می فرماید:"زهد بین دوکلمه ازقرآن است، که خدای سبحان فرموده است: بر آنچه ازدست شما رفته(از داشته ها و دارایی ها) حسرت نخورید و به آنچه به شما رسیده خوشحال نشوید"
بنابراین کسی که نسبت به گذشته حسرت نخورد و به آینده شادمان نشود؛ همه جوانب زهد رارعایت کرده است و اوست که زاهد حقیقی است.(ر.ک: نهج البلاغه، حکمت 439)

*سوره حدید/آیه 23