-کار تربیتى مقدم بر همه چیز است.

-ضعف ما در عمل، نشانه ی ضعف ایمان و محبت به حق و ضعف در محبت به حق، زاییده ى عدم شناخت است.

-اولین قدم پیش از شناخت و آگاهى، آزادى و رهایى از اسارت ها است. همچنان که قرآن کار انبیاء را همین برداشتن غل و زنجیرها مى داند.

-اگر خودت نقشه و طرحى نداشته باشى، دیگران از تو به عنوان مهره و مصالح خودشان استفاده خواهند کرد.

-ارزش تو به اندازه ى آن چیزى است که در تو موثر است; یعنى هر چه تو را غمگین یا شاد مى کند، همان هستى.

-بلا، هم نقطه ضعف ها را مى شناساند، و هم شرک ها را نشان مى دهد هم دل آدمى را از تعلق ها جدا مى کند.

-مفت خور کسى است که مشغول انجام تکلیف نباشد.

-على(ع) که روى زمین کار مى کرد، به این خاطر بود که او را از کار کردن روى استعدادها محروم کرده بودند و گرنه هرگز آدم ها را رها نمى کرد.

-روزى یکى از دوستان در مجلس روضه، حین خواندن روضه گفت که این طور گفته اند و نقلى را به عنوان مقتل روایت کرد که سست بود. استاد برآشفت و گفت: مگر هر چه را مى گویند، باید گفت. مطالعه کنید. بى سواد نباشید و مناسبت را رعایت کنید.

-گاه حرف ها و نوشته هایش را از زبان خودمان مى گفتیم یا مى نوشتیم و پخش مى شد. به او مى گفتیم: با نردبان شما و فکر شما بالا رفتیم. مى گفت: چه باک! باید حرف برسد، کانالش مهم نیست.

کتاب (مشهور آسمان - جلد اول)